Adamın biri, bisikletle Türkiye’den İran’a geçiyormuş, selesinde kocaman bir torba.. Gümrük görevlisi şüphelenmiş haliyle, “Aç torbayı”

Bu filmden sonra bodrum da çürüyen bisikletinizin yanına gidip tekerleklerine hava basabilir zincirliklerine yağ sürebilirsiniz yaptığımdan demiyorum ama bunu size yaptıracak kadar hassas beyninizin odalarına o duyguyu enjekte edebilecek kadar devasa bir film. Şimdi her şeyi boş verin Antonio Ricci yi o güzel tatlı eşini her şeyin farkında olan her repliğinde daha bir sevdiğiniz ve susmasını hiç istemediğiniz Bruno’yu Film her şeyden çok savaştan sonra İtalya’yı, gösterişli Roma’nın bir o kadar gösterişsiz viraneliği ve sivil halkın yoksulluğu ve sefaleti üzerine harmanlanmış bir tarihi belge niteliğinde. Film İtalya da bir kaç sene yasaklanmış İtalya’yı kötü gösterdiği için bir nevi gerçekleri anlattığı için ayrıca bir akımın başlangıcı sinema estetiği olarak da  bir mihenk taşıdır. Filmde genel olan gerçeklikten aile dramına geçersem bir babayı düşünün ki Sadece Bir Bisiklet ten hayatın tüm darbelerinden mağlubiyetlerinden kurtulup her gün önünden geçtiği pizzacıdan haftada bir de olsa oğlunu oraya götürmek için fırsat yakalayacak ve süre gelen bir kazanımdan hayatını kazanacak. Sadece Bir Bisiklet Antonio nun istediği ne bir araba nede bir ev Sadece Bir Bisiklet işte savaştan çıkmış bir İtalya’nın bir ailesini Sadece Bir Bisiklet yoksulluktan kurtarıyorsa o zaman ki İtalya’nın sefaletini anlatması açısından oldukça da manidar. Orijinal sahnelere gelirsem de Maria’nın Antonio ya yatak örtüsüzde yatabilirsin deyişi. Antonio’nun polislere durumu anlatırken o bisikletin benim için ne anlam ifade ettiğini bilmiyorsunuz diye haykırışı ve polislerin ona “Sadece bir bisiklet” demesi. Antonio’nun son parasıyla Bruno’yu pizzacıya götürüp sende onlar gibi yiyebilirsin bu yüzden o bisikletin bizim için ne ifade ediyor anladın mı şimdi diyişi. Seyircinin boğazını düğümlediği sahnelerdi. Tamam bunlar mükemmelde ya o güzelim tema… Biciclette